ملیپوش رشته بسکتبال با ویلچر از دغدغهها و وعدههای پوچ مسئولان میگوید
تعداد بازدید : 16
عبدی : دل شکسته به پارالمپیک رفتم
علی ترابی
خراسان رضوی در پارالمپیک توکیو فقط دو نماینده ورزشکار داشت که برخلاف دورههای گذشته روند پسرفتی داشته و نشاندهنده بیتوجهی به این حوزه است. استانی با چنین ظرفیت و استعدادهای فراوان میتواند در هر دوره از مسابقات آسیایی، جهانی و پارالمپیک به اندازه انگشتان دست نماینده داشته باشد اما هیچ برنامه و آیندهنگری برای این قشر از جامعه ورزشی وجود ندارد و به طور طبیعی سالانه تکستارههایی به تیم ملی معرفی میشوند که آن هم در شان ورزش خراسانرضوی نیست. در این دوره از مسابقات پارالمپیک، حسن عبدی به عنوان نماینده استان در رشته بسکتبال با ویلچر حضور داشت ولی به همراه تیم ملی موفق نشدند مقامی کسب کنند. اما نکته مهم و قابل تامل دغدغهها و مشکلات فراوانی است که پیشروی این ورزشکاران معلول قرار دارد. متاسفانه حسن عبدی در دوران تمرین قبل از رقابتهای پارالمپیک هیچ حمایتی نشد و در بدترین شرایط و کمبود امکانات به تمرین پرداخت و با ویلچر چند سال قبل که از چند ناحیه هم شکسته بود، راهی توکیو شد. اما غریبانهتر اینکه وقتی از مسابقات برگشت هم استقبال خوبی از او صورت نگرفت و این نشاندهنده بیعدالتی بین ورزشکاران سالم با معلول است. به هر حال این ورزشکار ملیپوش سال آینده مسابقات بازیهای آسیایی را پیش رو دارد و باید تمرینات خود را شروع کند، امیدواریم مسئولان ورزشی استان جدای از گرفتن عکس یادگاری به فکر حمایت از این نوع ورزشکاران هم باشند تا بدون دغدغه به تمرین بپردازند.
دلایل نتایج ضعیف
حسن عبدی تاکنون توانسته دو بار در رقابتهای پارالمپیک حضور پیدا کند که حالا به عنوان یک ورزشکار با تجربه شناخته میشود. او به همراه تیم ملی بسکتبال با ویلچر رتبه نهمی را کسب کردند که در این دوره از مسابقات عملکرد ضعیفی داشته و با انتقادهایی هم همراه بود. او در این باره میگوید: «عملکرد تیم ملی بسکتبال با ویلچر دلایل مختلفی داشت که دست به دست هم داد و باعث شد تا نتایج ضعیفی کسب کنیم. متاسفانه کرونا تاثیر زیادی رو تیمها داشت و به خاطر آن نتوانستیم از برخی بازیکنان خوب استفاده کنیم. همچنین در طی دو سال اخیر هیچ بازی رسمی نداشتیم و بازیهای گروهی در پارالمپیک حکم دیدار تدارکاتی برای ما داشت که بازی به بازی بهتر میشدیم.» وی میافزاید: «قبل از پارالمپیک فقط 6 اردو داشتیم که بازیکنان لژیونر هم در هفتههای پایانی به تیم پیوستند و به هماهنگی کامل نرسیدیم. در حین مسابقات هم دو بازیکن را به خاطر کرونا از دست دادیم. از طرفی مشکلات ابزاری همچون نداشتن ویلچر مدل بالا هم باعث شد تا خوب ظاهر نشویم. به نوعی دستمان در مقابل قدرتهای دنیا خالی بود و این اتفاقات تلخ رخ داد.»
تنها و بدون حامی
این ملیپوش مشهدی با ابراز گلایه از مسئولان استانی که حمایت لازم از یک ورزشکاری که راهی پارالمپیک میشود را نداشتند، میگوید: «در 7- 8 سال اخیر به جز دو بار همیشه در ترکیب اصلی تیم ملی حضور داشتم و در تمام مسابقات اعزام میشدم. به جرات میتوانم بگویم در پستی که بازی میکنم در حال حاضر جایگزینی ندارم اما هیچ حمایتی از سوی مسئولان نشدم. مدیران ورزشی منتظر بودند که آیا من سهمیه میگیرم یا نه. اصلا به سوابق ورزشیام بیتوجه بودند و این نشان میدهد که قصد حمایت را نداشتند.» حسن عبدی به کمک 20 میلیونی اداره کل ورزشوجوانان یک هفته قبل از اعزام به مسابقات اشاره و تصریح میکند: «توقع داشتم که مسئولان چند ماه قبل از اعزام کمک میکردند تا بتوانم برای مشکلات تمرینم هزینه کنم. حمایت و کمک به ورزشکاری که قرار است به پارالمپیک برود باید چند ماه قبل از اعزام باشد تا بتواند برای آمادگی بهتر هزینه کند. وگرنه چند روز قبل از اعزام دیگر فایدهای ندارد. تنها این مسیر سخت و پر از دغدغه را گذراندم و کسی کنارم نبود.» وی اضافه میکند: «البته کمیته پارالمپیک هم مبلغ 25میلیون تومان به فدراسوین مربوطه داد و آنها هم فقط 20میلیون از آن مبلغ را به ملیپوشان دادند که اگر این کمکها زودتر صورت میگرفت، قطعا میتوانستیم لااقل برای تعویض ویلچر اقدام کنیم.»
غریبانه در مشهد
عبدی با بیان اینکه دل شکسته و غریبانه از مشهد به پارالمپیک رفتم، خاطرنشان میکند: «ویلچر من مربوط به چهار سال قبل است و از 10 نقطه آن شکسته بود. با این وضعیت به یکی از رویدادهای مهم جهان رفتم. به عنوان مثال تیم ملی ترکیه 2 ماه قبل از آغاز مسابقات تمام ویلچرهای ملیپوشان را تعویض کرد. در حالی که اصلا نیاز به تعویض هم نداشتند چون در حد نو بود. ورزشکاران دیگر کشورها اصلا دغدغهای جز تمرین نداشتند اما ما جدای از تمرین دغدغههای زیادی داشتیم. واقعا برای ما سخت بود.» وی ادامه میدهد: «عملکرد تیم ملی هم با چنین شرایط دور از ذهن نبود. با دست خالی به مبارزه با حریفان تا دندانمسلح رفتیم. نیاز به حمایت داریم نه اینکه ما را با دیگر رشتههای ورزشی مقایسه کنند.»
وعدههای پوچ مسئولان
این ملیپوش بسکتبال با ویلچر در ادامه سخنان خود به وعده 100میلیون تومانی استاندار اشاره میکند و میافزاید: «استاندار قبلی خراسانرضوی در جلسهای قول داد که هر ورزشکاری سهمیه المپیک و پارالمپیک بگیرد 100میلیون تومان پاداش به او تعلق میگیرد اما رفتیم به مسابقات و حالا برگشتیم ولی هنوز این وعده محقق نشده است.حالا دیگر به این وعدهها عادت کردیم.» وی به زمان برگشت از مسابقات اشاره میکند و میگوید: «موقعی که میخواستم برگردم به کسی اطلاع ندادم چون در این شرایط کرونایی نمیخواستم کسی اذیت شود. اما چند روز بعد یک مراسم استقبال در فرودگاه برپا کردند که مسئولان عکس یادگاری هم از ما گرفتند. با خودم گفتم که این مسئولان حتما در مسابقات بعدی هنگام برگشت باز هم کنار ما قرار میگیرند و عکس یادگاری میگیرند.» وی به بازیهای آسیایی که سال آینده برگزار میشود، اشاره میکند و میافزاید: «الان تمرینات بدنسازی را برای بازیهای آسیایی شروع کردم. با خودم تصمیم گرفتم که دنبال وعدههای مسئولان نباشم و به کار خودم بپردازم. چارهای نیست. ما هم ورزشکاریم و باید تمرکز خود را برای تمرین بگذاریم. اما اینکه وعده میدهند و عمل نمیکنند، خیلی خوشایند نیست. لااقل مسئولان قولهای پوچ ندهند که ورزشکاران را سرگردان نکنند. حالا ببینم برای مسابقات پیش رو حمایتی میشوم یا این که طبق روال قبل باید عادت کنیم.»