ژیمناستیک جزو رشتههای جذاب و البته المپیکی است که ورزشکاران با انعطاف بدنیهایی که دارند در حالتهای مختلف حرکات زیبایی را خلق میکنند. همیشه از این رشته ورزشی به عنوان ورزش پایه نام میبرند و هر نوجوانی که بخواهد رشتهای را به صورت حرفهای دنبال کند، ابتدا گریزی به ژیمناستیک میزند و پس از کسب آمادگی جسمانی، رشته حرفهای خود را ادامه میدهد. این رشته پایه، قهرمانان خاص خودش را هم دارد که در 2 بخش آقایان و بانوان مدالهای اررزشمندی کسب کردهاند. به گواه خیلی از کارشناسان و پیشکسوتان، خراسان رضوی در عرصه ژیمناستیک ظرفیت و استعدادهای خیلی خوبی دارد که در صورت یک برنامه بلندمدت میتواند تا حد آسیایی هم پیش برود. اما روزگار این رشته ورزشی چندان چنگی به دل نمیزند و از فدراسیون گرفته تا خود استانها دچار رکود شدهاند و هیچ پویایی و نشاطی در ورزش ژیمناستیک کشور دیده نمیشود. به خصوص لیگها که باعث پویایی و دیده شدن ورزشکاران میشود، در رشته ژیمناستیک تعطیل است و در این بین بیشتر ضررها متوجه نوجوانان و جوانانی میشود که آوردگاهی برای عرصه ظهور و بروز توانمندی خود ندارند. فرصتی فراهم شد تا با یکی از قهرمانان ژیمناستیک استان همکلام شویم که این روزها قصد دارد وارد جرگه مربیگری شود و دانش و تجربیات خود را به ورزشکاران نوپا منتقل کند.
بلاتکلیفی ورزشکاران
حمید میرشکاری، یکی از قهرمانان رشته ژیمناستیک در مشهد است که حدود 7 سال جزو ملیپوشان کشورمان بوده و تاکنون افتخارات زیادی کسب کرده است. سابقه 4 دوره قهرمانی کشور طی سالهای 86 تا 90، سومی آسیا در رده سنی جوانان و سومی تیمی آسیا در 2020 ژاپن هم از افتخارات مهم این ورزشکار محسوب میشود. شرایط کرونایی باعث شده تا تمرینات و مسابقات هم به حالت تعطیلی دربیاید و ورزشکاران فرصتی برای تمرین حرفهای پیدا نمیکنند. میرشکاری در این باره میگوید: «شرایط کرونا در کشور باعث شده تا ورزش ما به حالت تعطیلی دربیاید و ورزشکاران متضرر شدهاند. در حال حاضر ورزشکاران هیچ هدف خاصی برای تمرین ندارند چراکه وضعیت مسابقات مشخص نیست و اردوهای تیم ملی هم تعطیل شده است. برای همین ورزشکاران انگیزهای برای تمرین حرفهای ندارند. شاید برای حفظ آمادگی بدنی تمرین کنند اما به صورت حرفهای برنامهای ندارند و بلاتکلیف هستند. البته ژیمناستیک برخلاف دیگر رشتهها انفرادی است و هر کسی میتواند تنهایی هم تمرین کند که در این زمینه حاشیه امنی وجود دارد. اما همین که وضعیت مسابقات و اردوهای تیم ملی مشخص نیست، همه ورزشکاران را سردگم کرده است.» وی که به تازگی خدمت سربازی را به پایان رسانده و حالا قصد دارد از دنیای قهرمانی خداحافظی کند و وارد جرگه مربیگری شود، در این خصوص میافزاید: «در مدتی که کشور تحت تاثیر کرونا قرار گرفته است، تمرینات و مسابقات رشتههای مختلف هم در استان و هم در کشور به حالت تعطیلی درآمده است. من هم به تازگی خدمت سربازی را تمام کرده و از شرایط مسابقه هم دور هستم. از طرفی انگیزه و هدف خاصی برای تمرین حرفهای ندارم. همچنین با توجه به اینکه سنم بالا رفته و دغدغههایم بیشتر شده، قصد دارم مربیگری را شروع کنم و قهرمانان خوبی را تحویل جامعه ژیمناستیک بدهم.»
برنامه تکراری غلط
یکی از موضوعات مهمی که در ژیمناستیک وجود دارد، بحث دیده نشدن است. با وجود استعدادهای فراوان و استقبال خانوادهها این رشته ورزشی به خوبی در جامعه مطرح نمیشود که قطعا یک بخش از آن به عدم مدیریت برمیگردد. میرشکاری در این باره اظهار میدارد: «ژیمناستیک همیشه برای همه نسلهای ورزشی جذاب است و اگر کمی تبلیغات از این رشته ورزشی بیشتر باشد، قطعا استقبال خیلی بیشتری از آن صورت میگیرد. مشهد هم دارای ظرفیتهای زیادی در این رشته است اما برنامه و چشماندازی که همراه با نوآوری باشد دیده نمیشود. برای همین در جذب استعدادها به خصوص در سنین پایین با مشکل روبهرو هستیم که ناشی از برنامهریزی غلطی است که هر ساله تکرار میشود و خلاقیتی در این زمینه وجود ندارد. به عنوان مثال اگر امسال طرحی اجرا کردیم و نتیجه نگرفتیم، سال آینده طرح خود را تغییر دهیم ولی در مشهد این رویه تکراری همیشه انجام میشود که فکر میکنم به نوعی رفع مسئولیت باشد. البته منظورم فقط ژیمناستیک نیست بلکه در دیگر رشتههای ورزشی هم چنین رویهای وجود دارد. وقتی از این نوع رشتهها حمایت نمیشود به مرور حالت رکود به خود میگیرد.»
تعطیلی لیگ کشور
یکی از اشکلاتی که در رشته ژیمناستیک وجود دارد، نداشتن لیگ کشوری است. این قهرمان خراسانی با گلایه از نبود لیگ در کشور خاطرنشان میکند: «متاسفانه رسانهها از ژیمناستیک حمایت نمیکنند و برای همین این رشته کمتر دیده میشود. چند سال در کشور لیگ برتر داشتیم که حتی به صورت زنده هم از صداوسیما پخش میشد که همین مسئله باعث شد تا حامیان مالی ورود کرده و از ورزشکاران حمایت کنند ولی الان از سال 91 لیگ ژیمناستیک در کشور نداریم. این هم ناشی از تصمیم رئیس فدراسیون وقت بوده که هنوز ادامهدار است و در پی آن تعداد قهرمانان ما هم کم شده است. به نظرم طلاییترین دوران ژیمناستیک مربوط به زمان ما میشود. همچنین در خراسان رضوی هم لیگ مشخصی نداریم که ورزشکاران رقابت کنند. الان تعداد ورزشکاران قهرمانی به حدی شده که دیگر مسابقات انتخابی برگزار نمیشود و همین تعدادی که وجود دارند به رقابتهای کشوری اعزام میشوند.» وی در ادامه سخنانش به ظرفیتهای خراسان اشاره میکند و میافزاید: «خراسان رضوی همیشه جزو استانهای برتر در کشور بوده و حرفی برای گفتن دارد. به راحتی میتوانیم به قطب ژیمناستیک در کشور تبدیل شویم. حتی به جرات میگویم که در سطح آسیا هم میتوانیم قهرمانان خوبی داشته باشیم اما یکسری اشکالات و ضعفهایی وجود دارد که به هدفمان نمیرسیم. باید کنکاش شود که چرا از این ظرفیتها به نحو احسن استفاده نمیشود.»
تجهیزات 20 سال قبل
حمید میرشکاری همچنین درباره وضعیت تجهیزات سالنهای ژیمناستیک که دغدغه خیلی از خانوادههاست، میگوید: «از نظر سازه ساختمانی، مشهد یکی از بهترین سالنهای کشور را دارد. اما تجهیزات سالن در مجموعه ورزشی سجاد مربوط به سال 78 است. البته در این مدت یکسری تجهیزات تعویض شده اما کل تجهیزات مربوط به 20 سال قبل است چراکه وسایل ژیمناستیک با توجه به دلار خیلی گران است و از عهده فدراسیون و هیئت استان خارج است. اما 60درصد آسیبدیدگی ورزشکاران ناشی از خرابی تجهیزات است. این در حالی است که این وسایل 2 سال گارانتی دارد ولی در کشور در حدود 20 سال است که مورد استفاده قرار میگیرد. البته یک سالن دیگر هم در مجموعه تختی است که تجهیزات خوبی برای ردههای پایه دارد.» وی همچنین درباره وضعیت مربیان و داوران ژیمناستیک استان میگوید: «تمام مربیان و داوران حاضر در استان جزو مربیان خوب کشور هستند که از نظر علم تمرینی هیچ مشکلی ندارند. اما اینکه قهرمانانی نداریم و یا پرورش نمییابند، به مدیریت برمیگردد که نیازمند یکسری امکانات و توجه است که الان کمرنگ شده است.»