نخستین دوره مسابقات بینالمللی دوومیدانی جام امامرضا(ع)، گرامیداشت استادعلی باغبانباشی روز گذشته با معرفی نفرات برتر به کار خود پایان داد. این رقابتها در حالی انجام شد که شهر مشهد در وضعیت قرمز قرار داشت ولی مجوز آن از سوی ستاد ملی کرونا صادر شده بود و ورزشکاران و همه عوامل اجرایی در چند مرحله تست کرونا دادند که در صورت مثبت بودن از حضورشان در ورزشگاه ممانعت به عمل میآمد. اما جدا از این مسئله، برگزاری چنین رویدادی آن هم در سطح بینالمللی اقدامی ارزشمند برای ورزش شهر مشهد محسوب میشود و قطعا آوردههای زیادی برای دوومیدانی استان خواهد داشت. اینکه پس از سالها نام قهرمان دوومیدانی استادعلی باغبانباشی زنده شد و ورزشکاران ایرانی و خارجی در ورزشگاه مدرن امامرضا(ع) که کیفیت آن با ورزشگاههای خارجی برابری میکند، به رقابت پرداختند، نیز ارزشمند است. جدا از بخش آقایان، بانوان دونده هم فرصت زورآزمایی پیدا کردند و به رقابت پرداختند. این مسابقات با حضور 9 تیم خارجی و 32 تیم داخلی در 2 روز در مادههای مختلف انجام شد. اهمیت این رویداد به حدی بود که دوندهها میتوانستند با ارتقای رکورد خود سهمیه المپیک هم بگیرند. حتی این رقابتها در تقویم فدراسیون جهانی دوومیدانی ثبت شده و قرار است هر ساله برگزار شود. در مجموع این مسابقات آن هم در شرایط کرونایی به بهترین نحو انجام شد. هرچند کاستیها و حاشیههایی هم داشت که بخشی در برگزاری هر رویدادی طبیعی و ناخواسته است و بخشی هم به تجربه عوامل برگزارکننده مربوط میشود. اما برگزاری این رقابتها بدون تماشاگر به نوعی از شکوه مسابقات کاسته بود.
حاشیهها
بدون شک به سرقت رفتن کفشهای حسن تفتیان، ورزشکار المپیکی کشورمان جزو حاشیههای اصلی مسابقات بود که به اذعان خودش در چنین شرایطی نتوانست به عنوان قهرمانی دست پیدا کند و مقام اولی دوی 100متر را به حریف عراقی خود واگذار کرد. همچنین شاهین مهردلان نیز دیگر ورزشکار مشهدی در رشته پرتاب وزنه بود که شانس کسب سهمیه المپیک را داشت اما در عین ناباوری به مقام دومی دست یافت. همچنین حضور چند کبوتر روی پیست در جریان مسابقه دوی 5هزار متر نیز اتفاقات جالبی را رقم زد. این کبوترها حتی وقتی دسته دوندگان هم به آن بخش از پیست رسیدند، حاضر نبودند از جای خود بپرند و همین موضوع دردسری برای دوندگان به وجود آورد. یکی از مسئولان برگزاری مسابقات برای جلوگیری از برخورد دوندگان با کبوترها، سعی میکرد باعث پرواز آنها شود اما حتی حرکات او روی پیست هم کمکی نکرد. درنهایت دوندگان به کبوترهای پرتعداد جلوی راه خود رسیدند و سعی کردند بدون برخورد با آنها از آن بخش پیست عبور کنند.
رقابتها در سطح جهانی
یکی از ملیپوشان دوومیدانی درباره این رقابتها گفت: «یکی از بهترین مسابقاتی بود که در آن شرکت کردم، دوومیدانی به برگزاری چنین رقابتهایی نیاز دارد و خیلی میتواند به آمادگی ورزشکاران کمک کند.» قاسمی در خصوص میزبانی مشهد افزود: «استادیوم امامرضا(ع) امکانات فوقالعادهای دارد و چنین امکاناتی در کشور وجود ندارد، سطح مسابقات بسیار بالا بود و خیلی خوشحالم که در این مسابقات شرکت کردم. متاسفانه در سالیان گذشته برای شرکت در مسابقات باید به کشورهای دیگری سفر میکردیم ولی خوشبختانه سطح برگزاری این مسابقات در سطح جهانی بود.» همچنین ملیپوش تیم ملی دوومیدانی عراق در خصوص کسب رتبه اول دوی ۱۰۰متر گفت: «اولین بار است به ایران میآیم. سطح مسابقات بسیار خوب بود. در کنار قهرمان ایران و آسیا توانستم بهترین نتیجه را در ایران کسب کنم. امیدوارم در مسابقات بعدی پرقدرتتر و با رکوردی بهتر ظاهر شوم، همچنین رکورد کشورم را ارتقا بدهم.» حسینعلی الخفاجی افزود: «آرزویم این است که در کنار حسن تفتیان مسابقه دهم چراکه رقابت و دویدن در کنار او بسیار سخت است. برای هر ورزشکاری مشکلاتی مثل ناهماهنگی در امور شخصی ایجاد میشود. حسن تفتیان یکی از بزرگان دوومیدانی ایران و آسیاست.» دونده ترکیهای هم درباره میزبانی شهر مشهد گفت: «به کشورهای زیادی سفر کردهام و هیچ جا میهماننوازانی به خوبی ایران ندیده بودم.» عبدا... ازدمیر اظهار کرد: «فدراسیون خیلی خوب به ما کمک کرد و به خاطر این مسابقات خیلی خوب تلاش و تمرین کردیم، به دلیل اینکه ارتفاع ما از سطح دریا بسیار با جایی که بنده تمرین میکردم اختلاف داشت من حتی فکر میکردم رکورد خوبی بهدست بیاوریم و رکورد کشورم را بزنم.» رئیس فدراسیون دوومیدانی نیز درباره برگزاری این رویداد مهم بینالمللی گفت: «مسابقات بینالمللی دوومیدانی جام امامرضا(ع) در مشهد موجب تقویت دوومیدانی آسیا و درنهایت رشد دوومیدانی کشورهای این قاره کهن میشود.» هاشمیصیامی افزود: «پس از انقلاب اسلامی این برای نخستین بار است که مسابقات بینالمللی دوومیدانی خارج سالن را برگزار میکنیم. معتقدیم حضور ورزشکاران ایرانی در کنار دوندگان خارجی تقویت دوومیدانی آسیا را رقم خواهد زد.» وی تصریح کرد: «اگر شرایط کرونا و سختیهای میزبانی نبود، حداقل ۴۰ کشور را در این رقابتها دعوت میکردیم.»
قاسمینژاد و حسرت به دل مانده
امین قاسمینژاد یکی از مهمترین اسمهای نقلوانتقالات نیمفصل لیگ برتر ایران بود که درنهایت بدون وقوع انتقال، ساعات آخر پنجره زمستانی را هم ترک کرد و در تیم پدیده ماند. یک ستاره در قواره او تا 29 سالگی از سطح اول فوتبال ایران دور ماند و بهترین سنین فوتبالش را در لیگهای استانی و لیگ دسته اول و دوم سپری کرد و سرانجام با صعود تیمش به لیگ برتر، فرصت بازی مقابل ستارههای نامدار فوتبال را پیدا کرد. اما هنوز حسرتی در دل دارد که محقق نشده است. قاسمینژاد درباره گذشته خود میگوید: «فکر کنم دیدگاهم خیلی کوچک بود و به آن هدف بالا فکر نمیکردم. همان که لیگ یک و 2 بازی میکردم، دیگر دنبال ایجنتی نرفتم. کسی را نداشتم و کسی هم دنبالم نیامد. مثلا وقتی از لیگ2 رفتم گیتیپسند اصفهان، قرارداد 3.5 ساله بستم و از وقتی که تیم آمد لیگ یک توانستم 13 گل بزنم. آن موقع صبا یک پیشنهادی به من داد و من رفتم دنبال رضایتنامه و گیتیپسندیها گفتند 500میلیون برای رضایتنامه بدهم. یعنی یک سنگ بزرگی انداختند چون قرارداد من 50، 60 میلیون تومان بود. بعد که قراردادم با گیتیپسند تمام شد، تنها پیشنهادی که آمد از سیاهجامگان بود. اما قرارداد نبستم. رفتم لیگ یک و با ماشینسازی آمدیم لیگ برتر و من ماندم در لیگ برتر. آقای خطیبی نیمفصل آمد و صعود کردیم لیگ برتر و من هم تمدید کردم.» وی درباره حسرت فوتبالی خود میافزاید: «حسرت تیم ملی به دلم مانده است. سالی که با یحیی گلمحمدی سهمیه آسیا گرفتیم، من وینگر بودم و 10 گل زده داشتم و 5 پاس گل داده بودم. اما یک نفر از تیم ما به تیم ملی دعوت نشد. من آن موقع 30-31 سالم بود و آرزو داشتم دعوت شوم و این حس در من به وجود بیاید. همه آرزو دارند به تیم ملی و باشگاههای بزرگ برسند اما الان اگر 50 گل هم در هر بازی بزنم، باز هم دعوت نمیشوم.»