کاپیتان تیم ملی کاراته از مسئولان ورزش کشور خواست یک دهم فوتبال به غیرفوتبالیها توجه کنند
تعداد بازدید : 19
پورشیب: ما مثل فوتبال بدهی دلاری بالا نمیآوریم!
نویسنده : سارا اصلانی
تعویق المپیک به همان اندازه که ورزشکاران المپیکی را با ناامیدی مواجه کرد اما برای کاپیتان تیم ملی کاراته ایران سراسر امیدواری بود. درست زمانیکه فدراسیون جهانی کاراته اقدام به انتشار لیست سهمیههای المپیک از سیستم رنکینگ نمود، شیوع کووید 19، المپیک توکیو را یک سال به عقب راند تا فدراسیون جهانی هم بار دیگر به فکر برگزاری مسابقات لغو شده کسب سهمیه المپیک بیفتد. این اما فرصت طلایی بود برای ذبیحا... پورشیب که بهخاطر قوانین عجیب فدراسیون جهانی در نحوه توزیع سهمیههای المپیکی در اوزان مختلف، از کاروان المپیک ایران جا مانده بود. حالا اما با قرار گرفتن مسابقات کاراته وان مراکش در سال ۲۰۲۱ به جای مسابقات لغو شده۲۰۲۰، کاپیتان پورشیب این فرصت را دارد که در یک رقابت تمام ایرانی با سجاد گنجزاده کاراتهکای ملیپوش ایران در وزن 84+ کیلوگرم بر سر تک سهمیه المپیکی وزن 75+کیلوگرم رقابت کند.
امیدها در من زنده شد
درست است که تعویق المپیک به خاطر شیوع کرونا ویروس شانس دوبارهای به پورشیب داده اما او امیدوار است این ویروس هرچه زودتر از بین برود: «امیدوارم این ویروس هرچه زودتر از بین برود و مردم هرچه زودتر به زندگی عادی برگردند و بدون استرس و ترس به زندگی ادامه دهند. با شیوع کرونا و کنسل شدن مسابقات این شانس از من گرفته شد که حتی بخواهم به المپیک فکر کنم. اما خدا را شکر اعلام شد مسابقات کنسل شده قرار است دوباره برگزار شود. با اعلام این موضوع امیدها در من زنده شد تا مثل همیشه برای هدفم تلاش کنم و این قول را هم میدهم که تمام انرژیام را در این مسیر بگذارم.»
من و سجاد دوستانه کنار هم هستیم
پورشیب اما برای رسیدن به هدفش که حضور در المپیک است رقابت سختی هم دارد. رقابتی تمام ایرانی با یکی از دوستانش؛ سجاد گنجزاده. چراکه از بین او و سجاد تنها یک نفر شانس رسیدن به تک سهمیه المپیک در وزن 75+کیلوگرم را دارد. کاپیتان میگوید: «من و سجاد دوستان خوبی هستیم و سالهاست که کنار هم تمرین میکنیم. اما در این دوره از المپیک قرار است تنها یک نفر از ما حضور پیدا کند. به همینخاطر تمام تلاشمان را میکنیم. طی این مدت هم تلاش و رقابت دوستانه ما باعث شده که خیلی خوب تمرین کنیم. جدا از اینکه باید به حریفانمان فکر کنیم، بالاخره یک رقابت داخلی هم داریم و این باعث شده که همیشه آماده باشیم و خدا را شکر نتایج خوبی هم طی این مدت به دست آوردهایم. اما آنچه مهم است این که هرکدام از ما 2 نفر که به المپیک میرود، بهترین نتیجه را بگیرد. مهم پرچم و نام ایران عزیزمان است. قطعا بعد از مسابقات، این دوستیها و رفاقتهاست که میماند. من و سجاد در این مسیر کنار هم هستیم. البته نه تنها ما بلکه تمام دوستان در تمام اوزان به هم کمک کردهایم و کنار هم میمانیم. مهم این است که نام ایران عزیزمان در المپیک بدرخشد.»
ادغام اوزان من و سجاد را حریف هم کرد
موضوع رقابت پورشیب و گنجزاده برای تک سهمیه المپیک در وزن 75+کیلوگرم شاید باعث ایجاد این سوال شود که این 2 کاراتهکا با هم هموزن نیستند اما چرا باید بر سر سهمیه المپیک با هم رقابت کنند. پورشیب در وزن 84- کیلوگرم مبارزه میکند و گنجزاده در وزن 84+ کیلو. پورشیب در توضیح ماجرا میگوید: «هرکدام از ما در وزن خودمان مسابقه میدهیم و حریفانمان هم مشخص هستند. اما با تصمیم فدراسیون جهانی کاراته، از هر 2 وزن تنها یک نفر به المپیک اعزام میشود و درواقع این اوزان در المپیک با هم ادغام میشوند. اولویت هم با 2 نفر اول رنکینگ است. ما هم در وزن خودمان رقابت میکنیم و کسی که بیشترین امتیاز و بهترین جایگاه در رنکینگ اول و دوم را داشته باشد، به المپیک اعزام خواهد شد. در واقع اگر من و گنجزاده هر دو، نفر اول رنکینگ اوزان خود شویم، از بین ما کسی که بیشترین امتیاز را کسب کرده به المپیک میرود. اما اگر مثلا او نفر اول رنکینگ وزن خود باشد و من نفر دوم یا برعکس، دیگر کاری به امتیاز ندارند و رنکینگ برتر ملاک تعیینکننده برای اعزام ورزشکار به المپیک است.»
نگاه واقعبینانه کاپیتان به شانس المپیکی وزن 75+
پورشیب درحالی این صحبتها را مطرح میکند که به لحاظ امتیازی از سجاد گنجزاده بالاتر است اما در رنک دوم وزن 84-کیلوگرم قرار دارد. حال آنکه شرایط در مورد سجاد کاملا برعکس است و او با امتیاز پایینتر در رنک اول وزن 84+ ایستاده. کاپیتان تیم ملی در پاسخ به این سوال که اگر بخواهد واقعبین باشد، شانس کدام یک را برای رسیدن به تک سهمیه المپیک بالاتر میبیند، میگوید: «اگر بخواهم واقعبین باشم، باید بگویم که این مسابقات است که مسافر توکیو را در این وزن مشخص میکند. چون کاراته ورزش لحظههاست و رکوردی نیست. لحظهبهلحظه و ثانیه بهثانیه هر مسابقه تاثیرگذار است. هم من و هم سجاد هر دو برای هدفمان تلاش میکنیم و امیدواریم هرکسی هم راهی المپیک شد بهترین مدال را بگیرد. قطعا تمام ملیپوشان ایران لیاقت حضور در المپیک را دارند. رقابت من و سجاد هم یک رقابت سالم است و ما درکنار هم هستیم.»
طلای المپیک در انتظار سجاد یا ذبیحا...
او درحالی از امیدواری برای کسب مدال المپیک حرف میزند که شهرام هروی سرمربی تیم ملی کاراته پیشتر در مصاحبه با خراسان گفته بود از بین سجاد و ذبیحا... هرکدام به المپیک بروند، قطعا ما یک طلای خوشرنگ در این وزن خواهیم داشت. پورشیب در واکنش به تمجید سرمربی از عملکرد او و سجاد میگوید: «آقای هروی لطف دارد. درست است که این حرف واقعا کار را برای ما سخت میکند اما از شنیدن آن انگیزه مضاعفی میگیریم. من هم معتقدم بچههای ایران این توانایی را دارند که در تمام اوزان بهترین مدال را بگیرند.»
مجبوریم با شرایط کنار بیاییم
اردوهای تیمهای ملی درحالی به دلیل شیوع ویروس کرونا با تعطیلی مواجه شده که هنوز ستاد مبارزه با کرونا مجوز برگزاری اردوهای کاراته را صادر نکرده است. این مسئله باعث شده تا کاپیتان تیم ملی کاراته برای دور نماندن از شرایط تمرینی و حفظ آمادگی جسمانیاش در باشگاه کوچکی که امکانات اردوهای تیم ملی را ندارد به صورت اختصاصی تمریناتش را ادامه دهد. پورشیب میگوید: «بالاخره باید با این شرایط کنار بیاییم. در روزهایی که نمیتوانیم از اردوهای تیم ملی استفاده کنیم مجبوریم در باشگاههایی که تعداد نفرات حاضر در آن کم و انگشتشمار هستند تمرین کنیم تا آمادگی خود را حفظ کنیم. مهم این است که آمادگی بدنمان را حفظ کنیم.»
از ما هم مثل فوتبالیستها تست کرونا بگیرند!
او اما امیدوار است در کاراته و رشتههای دیگر هم مثل فوتبال از ورزشکاران تست کرونا بگیرند تا هرچه زودتر شرایط تمرینی فراهم شود: «امیدوارم شرایط به روزهای قبل برگردد و مثل بازیکنان فوتبال از ملیپوشان رشتههای دیگر هم تست بگیرند تا بتوانیم کنار هم تمرین کنیم. وقتی همه سالم باشند، قطعا کنار هم تمرین کردن مشکلی برای کسی پیش نخواهد آورد.» او که معتقد است اگر خطری باشد قطعا برای رشتههای دیگر هم بهاندازه فوتبال خواهد بود، میگوید: «فوتبالیستها هم باید دریبل کنند و نزدیک هم باشند. تمرینات ما هم مشابه آنهاست. اما از فوتبالیستها تست گرفته میشود، این درحالی است که تعداد فوتبالیستها خیلی بیشتر از تعداد ملیپوشان حاضر در یک اردوست. پس میتوانند از ما هم هر هفته تست کرونا بگیرند. ضمن اینکه فوتبالیستها برای حضور در لیگ آماده شدهاند اما ما المپیک را در پیش داریم که بسیار مهم است. امیدوارم مسئولان تیمهای ملی را فراموش نکنند. اگر میخواهیم نتایج قبل را در المپیک تکرار کنیم، باید آماده باشیم و از مسیر آمادگی دور نشویم چون در غیر اینصورت برگشت به مسیر کار بسیار سختی خواهد شد.»
برای کدام غیرفوتبالی در طول سال میلیاردی هزینه میشود؟
کاراته برای اولین بار قرار است حضور در المپیک را تجربه کند. اما اینکه میزان حمایت مسئولان ورزش کشور از این رشته چگونه است، سوالی است که سر درددلهای پورشیب را باز میکند: «کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش طی یکی، 2 سال گذشته حمایتهای خوبی نسبت به گذشته داشتند و بیشتر به کاراته اهمیت دادند که علت هم به المپیک برمیگردد. ولی امیدوارم این حمایتها بیشتر شود و مختص زمانهای خاص نباشد تا ما هم بتوانیم با تمام انگیزه به کارمان ادامه دهیم و انگیزهای هم باشد برای جوانانی که میخواهند به این رشته ورود کنند. امیدوارم که ما هم بتوانیم جواب این حمایتها را بدهیم.» او اما درخواست قابلتاملی از مسئولان ورزش کشور دارد: «درخواست من، فکر میکنم درخواست کل جامعه رزمی است؛ حمایتها از رزمیکاران و در کل رشتههای انفرادی بیشتر شود. چون همیشه این رشتههای انفرادی بودند که در مسابقات مهم اعم از آسیایی، جهانی و المپیک، بهترین نتیجه را گرفتهاند. دور از انصاف است که همه توجهها معطوف به رشتههای توپی باشد که این همه برایشان هزینه میشود ولی بیشتر مواقع جایگاه خوبی ندارند. البته آنها تلاش خود را میکنند. ما هم تلاش میکنیم و نتیجه میگیریم ولی رسیدگی به رشتههای توپی بیشتر است. البته ما نمیگوییم به اندازه آنها به ما رسیدگی شود اما فکر میکنم اگر یک دهم فوتبال به رشتههای دیگر رسیدگی شود، ما در تمام رشتهها اعم از انفرادی و رزمی، نفر اول دنیا باشیم. همین الان هم در تمام رشتهها روی سکوهای جهانی هستیم. این یک گلایه یا یک درخواست است و واقعا نمیدانم اسمش را چه بگذاریم. اما اگر از ورزشکاران سایر رشتهها هم بپرسیم، فکر میکنیم آنها هم این گلایه را از وزارت ورزش دارند. امیدوارم آییننامهای تنظیم شود تا حداقل پاداشها به موقع پرداخت شود. ما که مثل فوتبال بدهی بالا نمیآوریم که بخواهند آن را دلاری حساب کنند. در فوتبال در بیشتر اوقات بازیکنانی را به تیمها میآورند که برای حضورشان میلیاردها تومان هزینه میشود. آیا در رشتههای دیگر برای یک بازیکن میلیاردها تومان در طول یکسال هزینه میشود؟ فکر نمیکنم چنین چیزی باشد. برای ما مهم نام ایران است و با شرایط میسازیم اما این توقع را داریم که وقتی بدون هیچ چشمداشتی جوانیمان را در این راه میگذاریم از نتایجمان حمایت شود. اگر پاداشهایی که برایمان در نظر میگیرند، منصفانه باشد، قطعا انگیزهای میشود برای سایر جوانان که در رشتههای غیرفوتبالی به صورت حرفهای فعالیت میکنند.»