واکاوی دلایل فسخ قرارداد کولاکوویچ و گزینههای احتمالی جانشینیاش
تعداد بازدید : 20
انتخاب سرمربی تیم ملی والیبال شاید یک سال دیگر!
نویسنده : سارا اصلانی
والیبال ایران سال پرهیاهویی را در سال 1398 پشت سر گذاشت؛ از صعود دقیقه نودی به المپیک 2020 گرفته تا بازگشت پرتب و تاب محمدرضا داورزنی. شروع 1399 اما با خروج ایگور کولاکوویچ از راس کادرفنی تیم ملی بزرگسالان همراه بود. مرد مونتهگرویی که از زمان ورودش به ایران هجمههای زیادی علیه او به راه افتاد و خیلیها او را در حدو اندازه نام و آوازه والیبال ایران نمیدانستند، درحالی با یک توافق دوطرفه و در کسوت یک مربی جنتلمن قراردادش با والیبال ایران را فسخ کرد که نه کسب سهمیه المپیک توکیو توسط او به چشم منتقدان آمد و نه قهرمانی بازیهای آسیایی. پنجمی در لیگ ملتهای ۲۰۱۹ هم نتیجهای نبود که منتقدان از ایگور توقع داشتند؛ بخصوص وقتی که همه فکر میکردند زمانش رسیده که والیبال ایران دستکم در این رقابتها صاحب سکو شود. ناکامی در جامجهانی هم بر شدت گلایهها افزود. درست در زمانیکه خیلیها منتظر اشتباه آخر از ایگور بودند اما ورق برگشت و تیم ملی توانست با هدایت او بلیت دومین حضورش در المپیک را اوکی کند. اما گویا سرنوشت کولاکوویچ با والیبال ایران از ابتدا هم نقطه پایان مشخصی داشت؛ نقطهای که قطعا به پایان المپیک با او منتهی نمیشد. تعویق یکساله رقابتهای توکیو 2002 به دلیل شیوع ویروس کرونا، جرقهای شد برای اتمام همکاری والیبال ایران با ایگور؛ آنهم 6 ماه زودتر از پایان اتمام قراردادش. اما دلیل این اتفاق چه بود؟ اگر بخواهیم به صحبتهای امیر خوشخبر سرپرست تیم ملی والیبال در زمان فسخ قرارداد ایگور اکتفا کنیم، باید شیوع کرونا، تعویق یکساله المپیک، نبود رویداد مهم والیبالی تا زمان پایان قرارداد ایگور(پایان المپیک 2020) و البته شرایط نامساعد مالی فدراسیون ایران را دلیل پایان همکاری فدراسیون والیبال با کولاکوویچ بدانیم. ضمن اینکه خود کولاکوویچ هم کرونا و مسائل مالی را دلیل فسخ قراردادش عنوان میکند. او اما علیرغم تمام انتقادها علیه عملکردش در ایران، برای فسخ قراردادش بسیار متشخصانه رفتار کرد و بلافاصله با مطرح شدن پیشنهاد محمدرضا داورزنی برای پایان همکاری، شرایط ایران را درک و عنوان کرد دلش نمیخواهد بابت کاری که قرار نیست انجام دهد، پولی دریافت کند. اما اینکه عملکرد ایگور و هجمهها علیه او تا چه اندازه در فسخ قرارداد این مربی با والیبال ایران تاثیرگذار بود، سوالی است که امیر خوش خبر سرپرست فدراسیون والیبال در پاسخ به آن به خراسان میگوید: «فدراسیون تصمیم داشت برای المپیک ۲۰۲۰ و حتی لیگ ملتهای 2020 با کولاکوویچ ادامه دهد. یعنی میخواست یک ماه قرارداد او را تمدید کند تا ایگور در لیگ ملتها کنار تیم باشد. فدراسیون هیچ قصدی برای فسخ قرارداد پیش از موعد نداشت. فقط شیوع کرونا و اوضاع بحرانی و نبود مسابقه باعث شد تا فدراسیون تصمیم به فسخ قرارداد بگیرد. اصلا بحث نتیجه و عملکرد نبود. چراکه تیم ملی با کولاکوویچ نتایج بدی نگرفت. تیم ملی ایران با او سهمیه المپیک گرفت و صعود به فینال لیگ ملتها 2019 و قهرمانی بازیهای آسیایی را تجربه کرد. درواقع در زمان فسخ قرارداد ایگور، شرایطی طوری شد که اصلا به ارزیابی عملکرد کولاکوویچ نرسیدیم. امسال مسابقهای نبود و فدراسیون نمیخواست بیدلیل به او حقوق بدهد و چند کمپ بیخاصیت داشته باشد. بنابراین بدون ارزیابی عملکرد و تنها با در نظر گرفتن آینده با سرمربی مونتهنگرویی قطع همکاری کردیم.» او درباره تاثیر هجمهها علیه ایگور در تصمیمگیری فدراسیون هم میگوید: «فدراسیون به هیچ عنوان تحتتاثیر هجمهها تصمیم نگرفته. اگر این طور بود، باید برای انتخابی المپیک مربی دیگری میآورد. برای فسخ قرارداد، تنها مصالح فدراسیون و کشور مد نظر قرار گرفت.»
با رفتن کولاکوویچ از ایران حالا گمانهزنیها درخصوص جانشینان احتمالی او هم بالا گرفته. از زمزمهها برای سپردن سکان هدایت تیم ملی والیبال به بهروز عطایی گرفته تا احتمالات مطرح شده یک سایت لهستانی. سایت sportowefakty که لورنزو برناردی، رادوستان استویچف، پلامنا کونستانتینوف و فردیناندو دهگئورگی را گزینههای هدایت تیم ملی والیبال ایران دانست. اما موضوع جالبتوجه اینکه امیر خوشخبر همه این احتمالات را رد میکند و حتی مدعی است نام هیچیک از گزینههای مطرح شده سایت sportowefakty مدنظر فدراسیون والیبال ایران نیست. او حتی طوری حرف میزند که انگار انتخاب سرمربی از جمله برنامههای امسال فدراسیون نیست: «هیچکدام از گمانهزنیها صحت ندارد. فدراسیون ایران هنوز با هیچ مربی وارد مذاکره نشده. از آنجا که فعلا هیچ رویداد حساسی نداریم، با هیچ مربی هم مذاکره نکردهایم.» او اما معتقد است گزینههای مدنظر ایران باید خصوصیاتی هم داشته باشند از جمله این که مربیانی در سطح بالا باشند. از نظر خوشخبر مربیانی که درحال حاضر آزاد باشند و بتوانند رهبری تیم ملی ایران را بپذیرند، تعدادشان کم است: «لیست مربیانی که بتوانند با والیبال ایران کار کنند، لیست بلند بالایی نیست. نهایت ۵-۶ نفر شرایط آمدن به ایران را دارند. اما فدراسیون هنوز نه مربیان را اولویتبندی کرده و نه لیستی داده. فدراسیون برای امسال برنامهای ندارد.» او قرار گرفتن یک گزینه ایرانی در راس والیبال ایران را هم منتفی میداند: «من لیاقت مربیان ایرانی و توانایی فنی آنها را نفی نمیکنم. حتی مربیان جوان و باهوشی در لیگ داریم که سالها کنار سرمربیان خارجی روی نیمکت تیم ملی بودهاند اما فدراسیون باید خیلی مسائل را در نظر بگیرد. مسابقههای سخت و تیمهای قدرتمند. فکر میکنم تیم ملی نیاز به سرمربی بزرگی دارد. سرمربی با اسم بزرگ و باتجربه تا تیم را از راههای سخت با موفقیت رد کند.» حال باید منتظر ماند و دید بعد از خولیو ولاسکو، رائول لوزانو، اسلوبودان کواچ و ایگور کولاکوویچ این بار نیمکت تیم ملی والیبال به کدام گزینه خارجی خواهد رسید. گزینهای که قطعا اولین محک جدی او المپیک 2020 توکیو خواهد بود.