زخــــمی بر دل

بهروز/  کوهنوردان ابدی خراسان رضوی بر قله دوش مردمان تا منزلگاه آخر مشایعت شدند. چشم‌ها دیگر اشکی برای باریدن ندارد، دل‌ها همه زخمی است، رنگ سرخ دیدگان با سرخی خون دل زخم خورده اعضای خانواده، دوستان، همنوردان و عموم جامعه ورزش شهر و استان درآمیخته و سوگ و مرثیه ورزشکاران سفرکرده ورد زبان‌هاست. فعلا و در میان این همه اندوه، نیازی به نمک‌پاشی بر زخم دل‌ها نیست اما هفته‌ها بعد و در یک فضای منطقی و دور از احساس و خشم و فرافکنی، باید به کالبدشکافی دقیق چراها و دلایل فاجعه پرداخت. نه از آن رو که تقصیری بر گردنی نهاده شود؛ بل، این‌که دیگر کمتر شاهد تکرار چنین تلخکامی‌هایی باشیم که ورزش راهی برای نشاط و سرور جسم و روح است و نه اندوه دل و جان. البته که حادثه خبر نمی‌کند ولی حتما باید راه فاجعه را در حد تاب و توان بست و کوشید تا رنج دوباره، مشق تکراری دفتر ورزشمان نباشد. و کلام آخر خطاب به روح بزرگمرد محجوب کوهنوردی خراسان رضوی(زنده‌یاد مهدی عمیدی‌آهنگ- نخستین فاتح خراسانی اورست که او نیز چندسال قبل در راه فتح یک قله مرتفع دیگر در خارج از کشور سفری بدون بازگشت داشت و جاویدان شد) مهدی جان! بلندشو؛ برایت مهمان آمد...