انصراف سجادی از حضور در دادگاه کاس به خاطر رفتارهای آقای رئیس؟
تعداد بازدید : 40
هدف میراسماعیلی خدمت به ورزش ایران است؟!
پرونده رسیدگی به تعلیق جودوی ایران در دادگاه بینالمللی حکمیت ورزش نه تنها در خارجازکشور 3 شاهد ایرانی دارد که قرار است علیهمان شهادت دهند، بلکه حالا گویا رفتارهای غیرمتعارف آرش میراسماعیلی کار را به جایی رسانده که برخی شاهدان داخلی هم حاضر نیستند تیم دفاعی ایران در سوئیس را همراهی کنند. ماجرا به انصراف بیسروصدای نصرا... سجادی از حضور در دادگاه کاس برمیگردد. انصرافی که هنوز دلیل رسمی برایش اعلام نشده و سرپرست کاروان المپیک هم با خاموش کردن تلفن همراهش، نشان داده که تمایلی به صحبت در این خصوص ندارد. اما طبق شنیدهها سجادی بهخاطر اختلافنظر با شخص رئیس فدراسیون جودو از حضور در دادگاه حکمیت سر باز زده و تاکید کرده اصلا در دادگاه شرکت نخواهد کرد! حال آنکه در حالت عادی از تیم 7 نفرهای که ایران به دادگاه حکمیت ورزش معرفی کرده بود، 5 نفر موردتایید قرار گرفته بودند؛ آرش میراسماعیلی، رئیس فدراسیون جودو، نصرا... سجادی سرپرست کاروان المپیک، محمدرضا داورزنی معاون وقت وزارت ورزش، مجید زارعیان سرمربی تیم ملی و وکیل فدراسیون جودو. حال آنکه طرف مقابل قرار بود با 7 شاهد که اتفاقا 3 تای آن ایرانی هستند در سوئیس مقابل ایران صفآرایی کند. البته در اینبین شنیده شد تیم ایران در سوئیس 3 نفره و متشکل از داورزنی، سجادی و زارعیان است و حتی گفته شد داورزنی هم قرار نیست به لوزان برود، چراکه اساسا تماسی با سعید مولایی(جودوکار اسبق تیم ملی و مسبب شکل گرفتن پرونده تعلیق جودو) نداشته که بخواهد در دادگاه بابت آن پاسخگو باشد. البته اگر اساسا دادگاهی برگزار شود. چراکه مسئولان کاس پیشتر پیشنهاد برگزاری دادگاه غیرحضوری در تاریخ 26 شهریورماه را داده بودند که فدراسیون ایران با آن مخالفت کرد؛ آنهم در شرایطی که به خاطر شیوع کرونا شرایط پروازی و مرزی هنوز پایدار نیست و مسئولان فدراسیون نیز با مشکلات ویزا برای سفر به سوئیس مواجهاند. به هر تقدیر آنچه مهم است اینکه اگر قرار باشد دادگاه برگزار شود و همین تیم 5 نفره هم ریزش داشته باشد، چگونه باید توقع داشته باشیم هیئت اعزامی، دست پر به ایران برگردد؟ بخصوص اینکه سجادی مهره وزینی در تیم ایران به حساب میآمد که در راستای حفظ شأن صالحیامیری رئیس کمیته ملی المپیک قرار شد جایگزین او در این دادگاه باشد و قطعا با توجه به تجربه بالای او در ورزش و وجهه بینالمللی که دارد، دفاعیات او میتوانست برگ برنده بزرگی در پرونده ایران ثبت کند. طبق شنیدهها میراسماعیلی با رفتارهای ناخوشایند خود، کار را به جایی رسانده که کسی مایل به همکاری با او نیست. البته او پیشتر هم چهره محبوبی نبود و کار چندانی برای جودوی ایران نکرد؛ چه آن زمان که سرمربی تیم ملی بود و چه زمانی که در کسوت نایبرئیس در فدراسیون پست گرفت. او حتی بعد از ریاستش بر فدراسیون هم هرگز نخواست از تجربیات چهرههای پیشین این رشته استفاده کند. حال آنکه به خوبی میدانست ماریوس ویزر رئیس فدراسیون جهانی روی شخص او حساس است اما مدام چهرههای ایرانی مورد تایید فدراسیون جهانی را نادیده گرفت تا درنهایت کار جودوی ایران به تعلیق رسید. اتفاقی که دیگر راه چارهای باقی نگذاشت بجز آنکه میراسماعیلی از مواضع قبلی خود کوتاه بیاید و با صدور حکم مشاور و رئیس شورای راهبردی فدراسیون جودو، بار دیگر دست به دامان محمد درخشان رئیس اسبق فدراسیون شود تا بلکه گره کور زده شده را درخشان بتواند با اتکا به نفوذ جهانیاش باز کند. هرچند که درخشان هم در همان زمان برگشتش به فدراسیون تاکید کرد درست است که ویزر از بازگشت او خوشحال میشود اما قرار نیست یک تنه تعلیق جودو را برطرف کند. درخشان با بیان این حرف، نکته نغزی را عنوان کرد و آن اینکه رفع تعلیق جودوی ایران نیازمند همدلی، همفکری و همکاری مسئولان مختلف ورزش کشور است؛ از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش گرفته تا تکتک افراد حاضر در فدراسیون جودو و تیم اعزامی به سوئیس. اما به نظر میرسد در این بین تنها کسی که مایل به همدلی و همکاری با سایر افراد نیست، شاید خود میراسماعیلی باشد؛ کسی که حضورش در جودو چه زمانی که ورزشکار بوده و چه حالا که رئیس فدراسیون است، خالی از حواشی نبوده و خروجیای هم برای جودوی کشور نداشته. حال سوال این است که میراسماعیلی به چه قیمتی حاضر است همچنان رئیس فدراسیون جودو باقی بماند؟ مگر هدف او خدمت به ورزش کشور نیست؟ پس چرا حالا که کاملا مشخص است که حضورش نه تنها جودو، بلکه ممکن است کل ورزش ایران را به مخاطره بیندازد، حاضر نیست از مواضع خود کوتاه بیاید و از سمتش کنار برود؟ آیا هزینه ریاست او بر جودوی ایران را باید کل ورزش کشور بپردازد؟ آن هم با تعلیق در آستانه المپیک؟!