گفت و گوی اختصاصی خراسان با سریعترین بانوی دونده ایران
تعداد بازدید : 27
حضور در برنامه دورهمی برایم یک سورپرایز بزرگ و ویژه بود
نویسنده : سارا اصلانی
درست است که سال گذشته سال بسیار سختی برایش بود؛ سالی که نه تنها کمترین حمایتی از فدراسیون متبوعش دریافت نکرد بلکه رفتارهایی با او شد که تا همیشه در ذهنش میماند. اما به قول خودش همه سختیهای 98 درنهایت برایش به شادی تبدیل شد؛ شادیای به بزرگی کسب ورودی مسابقات قهرمانی جهان آن هم برای اولین بار در تاریخ توسط یک دختر دونده ایرانی. فرزانه فصیحی، رکورددار دوی 60 متر زنان ایران با آن جثه ریزنقش خود حالا عاشق محقق کردن کارهای بزرگ نشدنی است؛ درست مثل همان موقع که خیلیها دلسردش کردند و گفتند جهانی شدنش اتفاقی غیرقابل تصور است. او ولی به این مهم رسید و علاوه بر آن نامش را در تاپلیست 50 نفره بهترین دوندههای زن جهان قرار داد تا حالا رویای المپیکی شدن را در سر بپروراند. دختر لژیونر ایرانی که این همه موفقیت را تنها طی یک سال رقم زده، در مصاحبه با خراسان از ماجرای دعوتش به برنامه دورهمی حرف میزند و میگوید همیشه در رویاهایش خود را روی صندلی مهمان برنامه در مقابل مهران مدیری تصور میکرده. او حالا به خاطر قولی که به مدیری داده کتابخوان هم شده است.
سال 98 قطعا سال پرکار و البته پر از موفقیت برایتان بود، سالی که هم رکورد ورودی مسابقات جهانی را کسب کردید و هم چالشهای زیادی با فدراسیون داشتید. این موفقیت بزرگ را چطور در شرایط سخت به دست آوردید؟
قطعا کارهای بزرگ سختیهای خاص خودش را دارد. سال گذشته سختیهای زیادی کشیدم؛ چه به لحاظ شرایطی که قبل از رفتنم به صربستان پیش آمد و چه به لحاظ نحوه مرتبط شدنم با باشگاه صربستانی و اینکه تمام کارهایم را خودم به کمک همسرم انجام دادیم. هم انجام این کارها مشکل بود و هم هماهنگ شدن با شرایط جدید در یک کشور جدید و هماهنگ شدن با سایر بچهها. بهخصوص اینکه ما با هم همزبان هم نبودیم. از طرفی نحوه تمریناتم تا حدودی عوض شده و این نگرانی وجود داشت که قرار است در آینده چه اتفاقی رخ دهد. این مسئله بخش بزرگی از ذهن مرا درگیر کرده بود که آیا شرایط جدید در مجموع به سود من خواهد شد یا نه؛ ضمن اینکه شرایط اقامت در یک کشور جدید همراه با تنهایی و سرمای صربستان، همه و همه برایم سخت بود اما خدا را شکر آنقدر اتفاقات خوبی برایم افتاد که تمام این سختیها برایم به شیرینی تبدیل شد. بهخصوص وقتی که برای اولین بار ورودی مسابقات جهانی را کسب کردم. از سختیهای دیگر این بود که بعد از ثبت هر رکورد باید تمام کارهای مربوطه از تست دوپینگ گرفته تا ثبت آن و... را خودم انجام میدادم. این در حالی است که انجام این کارها تخصص خاص خود را میطلبید و من به عنوان یک ورزشکار اصلا نباید درگیر این کارها میشدم ولی چارهای نبود و همیشه این نگرانی برایم وجود داشت که الان باید چه کار کنم و کسی هم نبود که کمکم کند. اما سختیها گذشت و جالب اینکه وقتی به ایران برگشتم، یکسری افراد از برد و خوشحالی من ناراحت بودند و خیلی علنی این را مطرح میکردند. من خودم پیام برخی از این افراد را در چند گروهی که در فضای مجازی داشتم، دیدم. مشکل اینجاست که حتی برخی افراد از دل فدراسیون از خوشحالی من و اتفاقات بزرگی که رقم خورد، خوشحال نشدند که به نظر من این بخش ناراحتکننده ماجرا بود. سختیها همه گذشت و به شادی تبدیل شد اما بعضی چیزها برای همیشه در ذهن انسان باقی میماند.
یکی دیگر از اتفاقات برجسته سال 98 برای شما قرار گرفتن نامتان در تاپلیست سریعترین دوندههای خانم جهان بود...
واقعیت این است از درج نامم در تاپلیست جهانی بیخبر بودم. اما یک صفحه خارجی در صفحه اینستاگرامش مرا تگ کرده بود و من از این طریق متوجه شدم. قرار گرفتن نامم در این تاپلیست اتفاق بسیار بزرگی برایم بود چون در دوهای سرعت قرار گرفتن در بین برترینهای جهان واقعا کار دشواری است. به این دلیل که رکوردها به لحاظ هزارم و صدم ثانیه بسیار به هم نزدیک است و ممکن است تفاوت رکوردی کلیه نفراتی که در زمره 50 نفر تاپلیست جهانی قرار بگیرند با یکدیگر در مجموع تنها 10صدم ثانیه باشد.
لژیونر شدن شما به عنوان یک خانم دونده ایرانی هم اتفاق تاریخی دیگری بود که به نام خود ثبت کردید. حضور در لیگ صربستان و تمرین در یک کشور اروپایی چه تاثیری در روند رو به رشد ورزشی شما داشت و آیا در سال 99 هم پیشنهادی از تیمهای خارجی داشتهاید؟
وقتی که تصمیم گرفتم تمریناتم را در کشور دیگری شروع کنم، صربستان اولین انتخاب من بود و وقتی مسئولان باشگاه صربستانی رزومه مرا دیدند از من دعوت کردند تا برای باشگاهشان مسابقه دهم. امیدوارم لژیونر شدن راهی باشد برای تمام دختران ورزشکار ایران و بتوانند چنین اتفاقی را تجربه کنند. حضور در لیگ صربستان پر از اتفاقات بسیار خوب برای من بود و تجربیاتی در این کشور کسب کردم که اگر به این کشور نمیرفتم هرگز موفق به تجربه کردن آنها نمیشدم. برای امسال، هم از صربستان پیشنهاد دارم و هم از چند کشور دیگر اما منتظرم ببینم ماجرای شیوع کرونا به کجا میرسد تا بتوانم درخصوص پیشنهادهایم تصمیم بگیرم.
با موفقیتهای اخیری که کسب کردید حالا شاید این انتظار از شما وجود دارد که سهمیه المپیک را هم به دست بیاورید. چه برنامهای برای المپیکی شدن دارید؟
المپیک رویداد بسیار بزرگی است اما خدا را شکر که توانستم ورودی مسابقات قهرمانی جهان را بگیرم؛ اتفاقی که همه آن را نشدنی میدانستند و میگفتند تو نمیتوانی و این کار دور از دسترس است اما از وقتی که موفق به کسب ورودی مسابقات قهرمانی جهان شدم، اصلا عاشق این شدهام که کارهای نشدنی را انجام دهم. در حال حاضر هم شاید خیلیها فکر کنند که کسب ورودی المپیک توسط من کاری دور از ذهن و غیرقابل دسترسی است اما من همه تلاشم را میکنم تا ورودی را المپیک بگیرم. کارهایی که خیلیها فکر میکنند، نمیشود، شدنی است. فقط کافی است که برای آن تلاش کنی. بعد از آن میبینی که آن اتفاق خودش به سمتت میآید.
از حضورتان در برنامه دورهمی بگویید. چطور به این برنامه دعوت شدید؟
حضور در برنامه دورهمی برایم یک سورپرایز بزرگ و ویژه بود؛ آن هم به این دلیل که همیشه در تصوراتم خودم را روی صندلی آن برنامه میدیدم. همیشه دوست داشتم این اتفاق بیفتد و شد. مسئولان برنامه به من پیامک دادند و از این طریق به برنامه دعوت شدم. وقتی هم در برنامه حضور پیدا کردم به نظرم برنامه بسیار خوبی شد. این را هم بگویم که به شخصه آقای مدیری را خیلی دوست داشتم اما وقتی به دورهمی رفتم و از نزدیک با ایشان صحبت کردم، علاقه و احترامم به آقای مدیری هزاربرابر شد و فهمیدم او چه مرد بزرگی است.
در صفحه اینستاگرامتان به نکته جالبی درخصوص برنامه دورهمی اشاره کردید و گفتید به مهران مدیری قول دادهاید کتاب بخوانید، به این قول عمل کردهاید؟
اول این را بگویم که من تا قبل از حضور در برنامه دورهمی بیشتر به دیدن فیلم علاقه داشتم و فیلمهای زیادی هم دیدهام اما از وقتی که به آقای مدیری قول دادم، کمکم کتاب خواندن را شروع کردم و به قول ایشان روزی 15 دقیقه کتاب میخوانم. تا امروز هم 2 کتاب را تمام کردهام. البته از کتابهای کمحجم شروع کردهام اما مهم شروع کردن بود که من این کار را انجام دادم و به قولم عمل کردم.