ماجرای نیمار در تیم ملی برزیل
تعداد بازدید : 65
بچه لوس یا نابغه درک نشده؟
خوان کارلوس اوسوریو پس از شکست 2 - صفر مکزیک مقابل برزیل، نیمار را متهم به تلاش برای فریب داور کرد. بیتردید یکی از دلایل این حرفهای او، ناراحتیاش از باخت بود. نیمار مقابل مکزیک تنها یک بار کاری کرد که در حد بازیگران برنده اسکار بود. او بهجز آن صحنه، مقابل مکزیک دست به کارهای عجیب و غریب چندانی نزد. درخشش او در زمین به سود برزیل شد، اما همه به جای عملکرد، روی رفتار بازیکنی تمرکز کرده بودند که پیراهن شماره10 مشهور برزیل را به تن میکند. این مایه تاسف است. بازی برزیل و مکزیک نمایش جذابی بود، و هر 2 تیم تلاش میکردند که بر بازی مسلط شوند. اما نیمار دست به کارهایی میزند که واکنشهای شدیدی به همراه دارد، و این مسئلهای نیست که به این آسانی، چه در جامجهانی و چه در دوران ورزشی نیمار حل شود. نیمار همینی است که هست، و فوتبال ظرفیت فوقالعادهای دارد تا ویژگیهای شخصیتی افراد را به شدیدترین شکل نشان دهد. اول از همه اینکه نیمار هم انسان است. او اغلب جوانی دلپذیر و خوب به نظر میرسد. اما او پشت این ظاهر، یک فرد نوجوان است؛ یک پسر لوس که تمایل دارد اخلاق بدش را به نمایش بگذارد. از نام پشت پیراهن او پیداست که او «نیمار جونیور» است، مردی 26ساله که همچنان هویتش در «جونیور» بودن و کوچکتر بودن تعریف میشود. آیا او نقطه مرکزی امپراتوری تجاریای است که پدرش حولش ساخته است؟ بیتردید برخی خبرنگاران برزیلی هستند که میگویند نباید به او چندان پرداخت. آنها بسیار از اشکهای نیمار در پایان بازی با کاستاریکا افسوس خوردند. به گفته آنها، انگار کل جامجهانی برای برزیل تبدیل شده به یک درام درباره نیمار. اما از سوی دیگر، او بسیار عالی با میلیونها نفر از جوانان طرفدارش ارتباط برقرار میکند. شاید خوب است که او را نمادی بارز از نسلی دانست که پدران و مادرانشان بیش از حد از آنها مراقبت و بیش از حد به آنها توجه کردهاند. او البته فوتبالیستی شگفتانگیز است. نیمار آنچنان بااستعداد است که اگر در اوج باشد، به نظر میرسد سایر بازیکنان داخل میدان دارند با حرکت آهسته بازی میکنند. او میتواند کارهای بداهه بسیاری انجام دهد، با هر دو پایش شوتهای قدرتمند بزند، و ضرباتش هم بسیار دقیق است. اما به عنوان فوتبالیست، او هم محصول محیط پیرامونش است. در دهههای اخیر، فوتبال برزیل در زمینه خطا روی بازیکنان کاملا با سایر نقاط دنیا ناهماهنگ بوده است. باشگاههای برزیلی اغلب در رقابتهای بینالمللی دچار مشکل میشوند. برای بازیکنان برزیلی، کمترین تماس فیزیکی یعنی خطا. لئوناردو گاسیبا، داور سابق برزیلی یک بار گفت که در لیگ برزیل با یک استاندارد داوری میکرده و در کوپا لیبرتادورس (لیگ قهرمانان آمریکای جنوبی)، با استانداردی دیگر. او در برزیل بابت هر برخوردی سوت میزده است. نیمار این ماجرا را به حد افراط کشیده است. باید گفت که او یک فوتبالیست خیابانی به سبک قدیمی نبوده است. فوتبالیستهای خیابانی یاد میگرفتند که چه زمانی دریبل بزنند و چه زمانی توپ را سریع پاس بدهند. اما ماجرای نیمار این نبوده است. او در گلخانه پرورش پیدا کرده و ابتدا فوتسال بازی میکرده است. زمانی که نیمار داشته پرورش مییافته، برخلاف فوتبال خیابانی، همیشه یک داور کنارش حاضر بوده و بابت برخوردهایی که او داشته، ضربه ایستگاهی میگرفته است. نیمار مانند همه بازیکنان بااستعداد تاریخ فوتبال، بسیار بیشتر متحمل خطا میشود تا اینکه خطا کند. رقیبان همیشه به دنبال آن هستند که مانع حرکات تکنیکی او شوند. مشکل این است که واکنش او اغلب خارج از چارچوب معمول فوتبال است. از این نظر، او همیشه به دنبال فریب داور نیست. او واقعا باور دارد که رویش خطا شده است. انگار آستانه تحمل خطای نیمار فوقالعاده پایین است. میتوان گفت که اگر او قرار بود پیش از جامجهانی 1994 بازی کند نمیتوانست در فوتبال دوام بیاورد. از جامجهانی 1994 بود که فیفا تصمیم گرفت تکل از پشت را جریمه کند. او بیتردید نمیتوانست با خطاهایی که برای مثال روی دیهگو مارادونا انجام میشد، فوتبال را ادامه دهد. فوتبال بیتردید از مراقبت بیشتر از ستارگان سود برده است. همچنین حضور بازیکنانی مانند نیمار به فوتبال سود میرساند. اما سود نیمار در صورتی بیشتر خواهد بود که دست از رفتارهای افراطی بردارد.
منبع: ESPN