چه طعنهآمیز که ژاپن تحتپوشش مضحک بازی جوانمردانه به دور بعد جامجهانی راه پیدا کرد. آنها مایه شرم جامجهانی هستند، چون در انتهای دیدارشان با لهستان، هیچ تلاشی برای حمله کردن انجام ندادند. ژاپن دل سنگال را با رفتار مضحک، بیادبانه و تحملناپذیر خود شکست. آنها به دلیل دریافت 2 کارت زرد کمتر نسبت به سنگال از گروه H صعود کردند، درحالی که 2 تیم از هر نظر دیگر با هم برابر بودند. از نظر قانونگذاران، اینکه ژاپن در 3 بازی کارت زرد کمتری نسبت به سنگال دریافت کرده یعنی جوانمردانهتر بازی کرده و شایسته صعود است. این درحالی است که آنها آشکارا مهمترین اصل فوتبال را زیر پا گذاشتند؛ اینکه در هر بازی نهایت تلاش خود را انجام دهید، به رقیب احترام بگذارید، و با تمام وجود بازی کنید. در فاصله 15دقیقه به پایان بازی، ژاپنیها که میدانستند با شکست یک - صفر هم صعود میکنند، مقابل تیم لهستان که حذفش قطعی شده بود، شروع کردند به دادن پاسهای کوتاه در زمین خودی. لهستان بازی را میبرد، و بازیکنان این تیم هم حس آن را نداشتند که زحمت بکشند و توپ را پس بگیرند. برای ژاپن هم کافی بود از شکست یک - صفرش محافظت کند و البته بازیکنان هم کارت زرد یا قرمز نگیرند. کلمبیا داشت سنگال را میبرد و همه شرایط بین ژاپن و سنگال برابر بود. چیزی باید تفاوت این 2 تیم را رقم میزد و فیفا پیش از تورنمنت اعلام کرده بود در صورتی که امتیاز، تفاضل، نتیجه بازی رودررو و گل زده نتواند 2 تیم را از هم جدا کند، بازی جوانمردانه نشان خواهد داد که کدام تیم باید در جدول بالاتر قرار بگیرد. به هر حال یک تیم باید صعود میکرد. برای ژاپن مهم نبود که چه کاری انجام میدهد؛ آنها خواهند گفت که قوانین بازی را رعایت کردهاند و از آن هم سود بردهاند. اما چرا باید تیمی که چنین نمایش شرمآوری اجرا میکند به چنین دستاورد بزرگی برسد؟ آیا راه بهتری وجود نداشت؟ از «رسوایی گیخون» در سال 1982 رسیدهایم به ولگوگراد 2018. رسوایی گیخون که از دید بسیاری، جنجالیترین بازی تاریخ جام جهانی به شمار میرود، تغییرات گستردهای را در این مسابقات رقم زد. پیش از آن بازی، آلمان غربی و اتریش میدانستند که برد یک- صفر آلمان غربی باعث میشود هر 2 تیم صعود کنند و تیم فوقالعاده الجزایر حذف شود. به اینترتیب هورست هروبش در ابتدای مسابقه گل زد و 2 تیم سپس80 دقیقه نمایشی دیوانهوار از فوتبال ایستا را اجرا کردند. آنها توپ را در وسط زمین بهآرامی میچرخاندند و کاری کردند که این بازی جام جهانی، تبدیل به چیزی شود که اسمش را فوتبال نمیشد، گذاشت. فیفا به این کار آنها واکنش نشان داد و از آن پس، 2 بازی آخر هر گروه همزمان انجام میشود تا دیگر چنین اتفاقی نیفتد، یا دست کم احتمال روی دادنش کم شود. اما در روسیه به ژاپن و لهستان خبر رسید که گل یری مینا به سنگال باعث شده که امتیازات سنگال و ژاپن برابر شود. مردان آکیرا نیشینو خبر داشتند که دست بالا را دارند. البته آنها میدانستند که در بازی کلمبیا و سنگال ممکن است اتفاقات دیگری هم روی دهد، اما از این هم خبر داشتند که کارت زرد کمتر میتواند کلید صعود آنها به دور بعد باشد. سنگال بیچاره. تیم برقآسا، جذاب و باهوش سنگال، با درخشش سادیو مانه، به دلیل چنین قانونی به خانه برگشت. البته برخی هم خواهند گفت که ژاپن دقیقا کاری را کرد که باید انجام میداد. دانمارک هم مقابل فرانسه در گروه C شرایط مشابهی داشت و میدانست که تساوی بدون گل برای صعود این تیم کافی است. آگه هاریده، مربی دانمارک پس از آن بازی گفت: «ما فقط یک امتیاز نیاز داشتیم، مگر نه؟ ما مقابل یکی از بهترین تیمهای دنیا در زمینه ضدحمله قرار گرفتیم. اگر فضاها را برایشان باز میکردیم که احمق بودیم. ما برای گرفتن نتیجه بازی کردیم و به این هدف هم رسیدیم.» اما دست کم میتوان گفت که دانمارک از تساوی دفاع میکرد، نه از شکست! ژاپن به مرحله یکهشتم نهایی رسید اما احترام برای فوتبال و جام جهانی را باخت.
منبع: ESPN