تغییراتی که استقـلال را متحول کرد
تعداد بازدید : 201
نسخه کیروش دست منصوریان!
درست از همان روزی که کارلوس کیروش تصمیم گرفت مهرداد پولادی تمامهجومی را مدافع چپ کند و یا از طارمی به عنوان وینگر چپ استفاده کند ولولهای بین مربیان جوان فوتبال ایران ایجاد شد که آنها هم میتوانند با تغییر جای بازی بازیکنانشان، هشتک «مثلا من کیروش هستم» را راه بیندازند. در ابتدای فصل منصوریان با تغییرات متعددی که در پستهای مختلف ایجاد میکرد جایگاه ویژهای در این هشتک فوتبالی داشت اما نتایج استقلال گویای این بود که نسخه منصوریان یک کپی ناشیانه و صددرصد غلطی است از تفکر کیروش اما هفته به هفته این تغییرات بیشتر به چشم میآمد تا اینکه با شروع نیم فصل دوم سرمربی جوان آبیها بعد از هفتهها آزمون و خطا توانست به یک جمعبندی کلی از ترکیب تیمش برسد. در ترکیب استقلال دیگر نه خبری از تغییرات خستهکننده بود نه خبری از سردرگمی بازیکنان. منصوریان در همان نقلوانتقالات نیم فصل با قرار دادن بختیار رحمانی در لیست خروجیها نشان داد که به اشتباه خود پی برده و متوجه شده که در نسخه کپی از تیم کیروش بازیکنان فانتزی و تکنیکی جایی ندارند. دقیقا هم به همین خاطر است که در این سالها هیچ کدام از تکنیکیهای لیگ نتوانستهاند به ستاره تیم کیروش تبدیل شوند و معمولا بازیکنانی مثل سروش رفیعی، بختیار رحمانی، داریوش شجاعیان، مجتبی جباری، محمدرضا خلعتبری و مهدی شریفی جا ماندههای لیست مرد پرتغالی لقب میگیرند. منصوریان نیز با شروع نیم فصل دوم روی نام مرد تکنیکی خط میانی خود خط قرمز کشید و تصمیم گرفت کمربند خط میانی تیمش را با 2 هافبک جنگنده ببندد. به این ترتیب نورافکن دونده و جنگنده جای بختیار را گرفت. دیگر کپی کیروشی علیرضا منصوریان در باکس تهاجمی بود. منصوریان در نیم فصل اول از یک مهاجم هدف و یک مهاجم کاذب استفاده میکرد و در این سیستم علی قربانی پدیده آبیها در پست مهاجم کاذب ایفای نقش میکرد. با شروع نیم فصل دوم منصوریان تصمیم گرفت از پست مهاجم کاذب چشمپوشی کند و با استفاده از 2 وینگر جوان، دونده و جنگنده تک مهاجم خود را تغذیه کند. دقیقا همانطور که کیروش در بازیهای مقدماتی جامجهانی از طارمی، آقای گل لیگ به عنوان وینگر چپ استفاده کرده بود منصوریان هم تصمیم گرفت قربانی را به پست وینگر ببرد؛ تغییری که به خوبی جواب داد و حالا بازی قربانی بیشتر از همیشه در استقلال به چشم میآید. در واقع قربانی و برزای در پست وینگرهای چپ و راست با دوندگیهای بیامان خود توانستهاند هم به قدرت تهاجمی استقلال بیفزایند و هم با برگشتهای خود جنگهای میانه میدان را به سود آبیها رقم بزنند. با این تغییرات تیم منصوریان در نیم فصل دوم بیشتر از هر زمان دیگری به تیم ملی ایران شبیه شده و منصوریان با نسخه کیروشی بار دیگر امید را به سکوهای آبی برگردانده است. همه ما ایرانیها میدانیم که تیم ملی با هدایت کیروش زیبا بازی نمیکند و با فوتبالی فیزیکی و جنگنده به کابوس تیمهای آسیایی تبدیل شده است. «استقلال بیرحم و فیزیکی بازی میکند و میبرد.» این راز موفقیت استقلال در شهرآورد بود از زبان منصوریان و شاید صحبتهای منصوریان بعد از بازی یکشنبه بهترین دلیلی باشد که استقلال این روزها را یک کپی بینقص از تیم کیروش بدانیم.