بازگشت به ایران بهترین تصمیم بود
تعداد بازدید : 36
بائرمن: بسکتبالیستهای ایرانی عادتهای بدی دارند
درک بائرمن، سرمربی تیم ملی بسکتبال به ایران بازگشته تا با عقد قراردادی 4 ساله ردههای مختلف تیمهای ملی را زیر نظر بگیرد. بائرمن به همراه تیم ملی بسکتبال کشورمان در جام ملتهای آسیا به مقام سوم رسید و سال آینده برای صعود به المپیک 2016 باید در رقابتهای بین قارهای شرکت کند. هرچند که سرمربی تیم ملی بسکتبال کشورمان حضور در المپیک را تضمین نمیکند اما به آینده بسکتبال در ایران کاملا امیدوار است. بائرمن صبح دیروز در سالن کنفرانس فدراسیون بسکتبال پاسخگوی سوالات خبرنگاران بود.
لطفا از چگونگی همکاری 4 ساله خودتان با فدراسیون بسکتبال ایران بگویید.
من و فدراسیون بسکتبال ایران در 4 سال پیش رو، 4 هدف اصلی را دنبال خواهیم کرد. اولین برنامه ما به رده سنی نوجوانان و جوانان مربوط میشود که در واقع اصلیترین هدف ما تقویت این بخش است. ایران استعدادهای زیادی دارد و ما باید با کشف این استعدادها آینده بسکتبال ایران را تضمین کنیم. در ردههای پایه سرمایهگذاری بیشتری انجام خواهد شد و ما هم با وسواس بیشتری به این رده حساس و تاثیرگذار توجه خواهیم کرد. برنامه دوم بالا بردن سطح دانش مربیان است. منظورم فقط مربیان شاغل در لیگ برتر نیستند. همه کسانی که به عنوان مربی در بسکتبال ایران مشغول کار هستند باید دانش فنی خودشان را بالاتر ببرند به خصوص مربیان پایه که باید از همان ابتدا به شاگردان خود اصول ابتدایی بسکتبال را آموزش بدهند. بنابراین برگزاری کلاسهای آموزشی و توجیهی برای مربیان از دیگر برنامههای ما در این 4 سال خواهد بود. ضمنا درهای تمرینات تیم ملی باز خواهد بود و من از حضور مربیان در تمرینات و اردوهای تیم ملی استقبال میکنم. هدف سوم ما بالا بردن سطح داوریهاست. من در بسکتبال آمریکا فعال بودهام و در بیش از 150 بازی یورو لیگ به عنوان مربی حضور داشتهام و در کنار اینها حضور در بالاترین سطح والیبال آلمان، روسیه، یونان و لیتوانی را هم در کارنامه دارم بنابراین مطمئنا در بخش داوری هم میتوانم به جامعه داوری بسکتبال کمک کنم و اما چهارمین هدف و برنامه ما تیم ملی بزرگسالان خواهد بود. در این بخش ما 2 هدف را دنبال میکنیم؛ هدف کوتاه مدت ما رسیدن به المپیک ریوست و هدف بلندمدت ما حضوری قدرتمند در کاپ جهانی سال 2019 خواهد بود. ما میخواهیم بسکتبال ایران در آسیا بیرقیب شود و در سطح جهانی هم حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد.
تیم با همان نفرات قبلی در رقابتهای انتخابی المپیک شرکت خواهد کرد؟
6 ماه فرصت داریم و هنوز خیلی زود است که در مورد ترکیب و نفرات تیم صحبت کنیم.
برنامهای برای سفر به چین دارید؟ ما در لیگ بسکتبال چین چند لژیونر داریم.
بله. حتما به چین خواهم رفت. البته باید بگویم که غذاهای ایرانی را خیلی بیشتر از غذاهای چینی دوست دارم اما مجبورم به چین بروم. شاید هم با خودم برای چند روز غذا ببرم تا از گرسنگی نمیرم!
شما چند پیشنهاد خوب از اروپا داشتید. چرا دوباره ایران را انتخاب کردید؟
یک مربی حرفهای باید قاطعانه تصمیم بگیرد. در زندگی حرفهای یک مربی چیزی به اسم گذشته وجود ندارد. من ایران را انتخاب کردم و هرگز هم به پشت سرم نگاه نمیکنم. برای تصمیمگیری باید این را در نظر میگرفتم که با چه بازیکنانی سر و کار دارم و با چه تیمی باید کار کنم. با در نظر گرفتن این نکته ایران بهترین انتخاب بود. شما نمیتوانید تصور کنید که کار کردن با این بازیکنان با انگیزه چقدر لذتبخش است.
ما در جام ملتهای آسیا به هدفمان نرسیدیم و در نهایت سوم شدیم. به نظر شما دلیل اصلی این ناکامی چه بود؟
من میدانم که رسانهها و مردم به دنبال نتیجه هستند. بازگشت به ایران با یک مدال برنز و داشتن شانس مجدد برای حضور در المپیک از ایدهآلهای مردم و رسانهها فاصله دارد. ما مقابل فیلیپین یک کوارتر بد بازی کردیم و از مدال طلا دور شدیم. من در کل از عملکرد تیمم در آن بازیها راضی هستم. ما فقط یک کوارتر بد بودیم و همان کوارتر هم باعث شد تا بازی را به فیلیپین واگذار کنیم. اگر بپرسید چرا تیمت در کوارتر سوم مقابل فیلیپین نمایش خوبی نداشت به شما میگویم که عدم تمرکز دلیل اصلی این عملکرد ضعیف بود. متاسفانه بسکتبالیستهای ایران عادتهای بد زیادی دارند. تقریبا همه آنها در طول بازی دائما در حال اعتراض به داور و همتیمیهای خود هستند و همین مسئله باعث میشود که نتوانند با تمرکز بالا برای تیم خود بازی کنند. بسکتبال مثل مسابقات فرمول یک است و به تمرکز بالا نیاز دارد. یک بسکتبالیست باید در کسر ثانیه تصمیم بگیرد. یک راننده فرمول یک نمیتواند در مسابقات رسمی هم رانندگی کند و هم پیامک بفرستد. یک بسکتبالیست هم نمیتواند دائما هم به این و آن اعتراض کند و هم بازی خودش را در زمین انجام دهد.
خب با توجه به این مسئله فکر نمیکنید حضور یک روانشناس در تیم الزامی باشد؟
بسکتبال بازی عادتهاست. کار من به عنوان مربی ارتقای این عادتهاست. این عادت خوبی نیست که به داور و همتیمیهای خود انتقاد و اعتراض کنیم و آن را ادامه بدهیم. من در تمرینات سعی میکنم این آموزشها را به بازیکنان بدهم تا در موقع بازی هم دچار این اشتباهات نشوند. من به عنوان مربی باید عادتهای بد را در بازیکنانم از بین ببرم. بنابراین نیازی به روانشناس نیست.
تغییراتی در کادر فنی خواهیم داشت؟
من از همه همکاران و دستیارانم در تیم ملی راضی هستم و کارم را با همین افراد ادامه میدهم البته ممکن است مربی بدنساز تیم را عوض کنم.